Merhaba, biliyorsunuz ki hepimiz hayatımıza tertemiz bir beyinle başlıyoruz. İçi doldurulmayı bekleyen bir beyin. Yenidoğanlar hayata resmen canavar gibi başlıyor.. Hiçbir şey bilmemeleri de cabası.
9 ay boyunca ekmek elden su gölden takılan minik bebelerimiz, dışarı çıktıkları gibi isyan edip, içeri geri girme derdindeler. Öyle ki bu süreç 3 ay falan sürüyor. 3 ayda ben, aşk acısı çekerim unuturum, sınava hazırlanır kazanırım, 20 kilo civarı veririm, yurt dışı için vize pasaport halleder gider gelirim. Dile kolay yahu 3 ay nedir?!
Alışmışsın tabii ılık ılık sulara, damar yoluyla şırıl şırıl akan böreklere pastalara, şimdi kim çıkacak da dışarı, emecek de, gaz çıkaracak da, ağlayacak, uyuyamayacak… Ölme eşşeğim ölme.. Haliyle ilk 3 ay evde bir ergenle yaşıyorsunuz. Hiçbir şeyi beğenmiyor, üstelik derdini de anlatamıyor. Emiyor olmuyor. Gazı çıkıyor olmuyor. Birde uyuyamıyor. Salla babam salla. Kucağı aşınıyor insanın. Kundak mı yapmıyorsun, ilaçlar mı kullanmıyorsun, salıncakla kediyle köpekle mi kandırmıyorsun. Zaten anlamıyor çevresini, görmüyor da.. Onun derdi çıktığı yere girmek. Kendini hala anne karnında sanıyor ama bir şeyler farklı. Rahatsız edici. Mesela acıkıyor. Emmek ne kadar yorucu bir eylem. Mesela sıcak ya da soğuk. Mesela bağırsakları anne sütü sebebiyle çalışmaya başlamış ama gelişimini tamamlamadan, bu yüzden ağrı sancı sızı. Bunlar korkutuyor küçük canavarı. Üzüyor. Ağlatıyor. Anne kokusu, anne sıcaklığı, hareket derken bazı anlarda tüm yöntemler çaresiz kalıyor. Ve benim gibi oturup birlikte ağlıyorsunuz 😅
3 saatte bir uyanıp acıkmalar, emişememeler, geceleri bitmeyen ağlama nöbetleri.. Birde Simirna hayat tarzı olarak ağlıyordu. Sürekli. Kesintisiz. Yorulmadan. Ya hatırlamıyorum ağlamadan agucuk gugucuk yaptığı anları siz düşünün.. Ki hala öyle.. Hep mızmız hep ağlak..
Ilk 3 ay hayatta kalırsanız bence sonrası kolay. Kolik(bağırsak hareketlerine bağlı sancılar) nöbeti geldi mi, çeşitli yöntemler var. Bebeği ılık su dolu kovaya sokmak.. Karnına masaj yapmak. Sıcak havluyla karın bölgesine kompres. Doktorunuz önermediği sürece ilaç vs kullanmayın. Hatta bazen içinize sinmiyorsa, doktorunuz önerse de kullanmayın.. Doğal yöntemleri seçin.
Kendini güvende hissetsin diye kaç gece koltukta uyuduğumu bilirim. Üstümde Simirna. Salıncakta. Beşikte.
Bu dönemde evde sağlıklı birey kalmıyor. Çünkü herkesin kafasında ağlama sesleri, çığlıklar dönüp duruyor.. Size muhtaç küçük bir insan. Üstünüzde yaşamak istiyor.. Sürekli ilgi, oyalama. Ne kadar uyursanız o kadar kâr. Bebek uyudu mu? Anında kapatma düğmenize basın. Çünkü bir süre sonra, bebeğin uyuduğu saatlerde siz ne yapacağınızı şaşırıyorsunuz.. Uyansa da sevsem, öpsem diyorsunuz. Bu sefer de hiç uyumuyorsunuz.
Biz ilk 3 ay resmen savaştık. Can çekiştik. O dönemlerde o kadar çok instagram keşfeti kullandım ki, sosyal medya annelerini, yemek tariflerini, 5 dakikada yapılan pratik işleri, magazin haberlerini tek tek sayarım 😅 bir elimde instagram, kucağımda Simirna. Pış pış pış..
Kolik döneminde ezberlemediğim ninni de kalmamıştı. Eski ninnilerden, sevimli dostların tüm şarkılarına kadar. Hatta benim lohusa dönemime denk gelen “annesi onu çok severmiş” ninnisinde ağlıyordum.. Gerçekten çok duygusal bir ninniydi. Şimdi vay duygusal lohusa diyorum 😅
Bizde ilk 3 ay Mayıs/Haziran/Temmuz'a denk geldi. Yazın en sıcak günlerini, evde bir yenidoğanla geçirmek ne demek bilemezsiniz. Kendinizden bıkmış ve kolunuzu kaldırsanız terlerken, bir sağa bir sola kucağınızda 3 kilo bebekle gezdiğinizi düşünün. Artık kafamı buzluğa sokuyordum.
Birde Simirna mamayla büyüdü.. Bir sebepten ötürü emişemedik. Bu da çok etkiledi yenidoğan dönemini. Daha zor geçti, çünkü aramızdaki ilişki sınırlı kaldı. Benden çok biberonu gördü.. Mamanın sindirimi daha zordu. Falan. Ama atlattık.
Bıçakla kesilmiş gibi, 3 ay biter bitmez rahatladı. Erkek bebeklerde biraz daha ağır ve uzun oluyor bu dönem. Ama bitiyor ya. Zamanla o dönemleri bile özler hale geliyorsunuz. Eli kolu durmuyor, bir yere sığmıyor, elleri ayakları kocaman olmuş.. Insan, küçülse de karnıma girse yine diyor..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder